Tokyo Mew Mew

Wysłany: Czw 17:01, 02 Mar 2006

"Gabriel zwiastował/że porodzi Syna/"tak" odpowiedziała/wszystko się zaczyna"

I tu też wszystko się zaczyna. Dziękuję wszystkim, którzy dali mi pomysły!

Zaczęło się od tego, że zapoznali się pan i pani.(wyjaśnienie na przykładzie dla dzieci: są ptaszki panowie i ptaszki panie. Jak takie dwa ptaszki bardzo się kochają, to przytulają się mocno do siebie i potem są małe ptaszki.) Wkrótce tej parze narodził się syn. Nazwali go Quiche po jego dziadku. I mieszkali sobie we trójkę, w ciemnej, zimnej jaskini.
Jednak to nie trwało długo. Wkrótce ojciec malutkiego Quiche'a opuścił jego matkę, zabierając ze sobą syna. Malec nie był z tego zadowolony. Bez matki nie czuł się bezpieczny i słusznie, bo gdy tylko podrósł, ojciec zaczął się nad nim znęcać. Wiele razy mały Quiche wołał o pomoc, jednak nikt nie mógł lub nie chciał mu pomóc. Wreszcie w wieku dziesięciu lat podjął decyzję ucieczki. Było to w dzień po tym, jak pijany ojciec wypalił mu na plecach znaki: "Mogę robić z moim dzieckiem to, co chcę.". Chłopiec nienawidził ojca i pragnął wrócić do matki. Jednak dowiedział się, że jego matka nie żyje.
-Chodź, mały.-usłyszał nad sobą.-Zabiorę cię stąd do siebie.
Spojrzał w górę i zobaczył życzliwą twarz młodego chłopaka.
-Chcesz...chcesz mnie zabrać?-wychrypiał Quiche.
-Jasne. Chodź.
I tak Quiche zamieszkał z chłopakiem o imieniu Pie. Zaprzyjaźnili się i tak Quiche spędził następny rok. Wtedy do ich domu wszedł ktoś, kogo nie znali.
-Macie misję.-zaczął mężczyzna.
-Nie.-odparł spokojnie Pie.
-To wola Deep Blue'a.
-Mam to w nosie.
-Lecicie na Ziemię.
-Nie.
-LECICIE ALBO ZROBIĘ MAŁEMU KRZYWDĘ!!!
To ruszyło Pie.
-Kiedy?
-Natychmiast.
Tak Quiche, Pie i zabrana przypadkowo Tarta polecieli na Ziemię.
-Mnie się to nie podoba.-mruknął Quiche. Lecieli już rok, a Ziemi wciąż nie widzieli.
-Mi też.-odpoarł Pie.-Ale nie chciałem, żeby ci wyrwali paznokcie.
***tu jest fragment, który zawiera się w TMM, więc po co mam go pisać***
Quiche walczył z błękitnym rycerzem. Wiedział, że to nie ma sensu, zresztą coraz bardziej oddalali się od Japonii, wlcząc bez przerwy trzy tygodnie. Nagle błękitny wykonał pchnięcie, które mogło być ostateczne...

cdn

Wysłany: Pon 19:34, 06 Mar 2006

chapter 2.
Quiche spadał szybko, raz po raz siekany mieczem błękitnego. W końcu ten go zostawił. Quiche leżał na śniegu, krwawiąc mocno. Wkrótce zemdlał.
Quiche ocknął się, gdy jakieś ręce kładły mu na czole zimny kompres. Otworzył oczy i zobaczył dziewczynę.
-Ichigo?-zdziwił się.
-Nie, ja nie jestem Ichigo. Jestem El-Lan. Błękitny?
-Eee..co?
-Czy to Błękitny tak cię urządził?
-Noo...
El-Lan nalała jakiejś gęstej cieczy do kamionki.
-Wypij to.
-Co to jest?
-Mleko.
-Nie wierzę.
-Ma jakieś 15% tłuszczu.
-???
-Co najmniej połowa to śmietana. Moje sylfidy się starają, prawda? Wypij. Miriam! Miriam, zajmij się nim!
El-Lan wyszła, kierując się na wschód. Wkrótce spotkała błękitnego rycerza.
-Ej, Błękitny! Błękitny!-zawołała.
-Dziewczyna?-zdziwił się błękitny rycerz.
-Jestem El-Lan. Zawrzyjmy umowę... znasz oczywiście Tęczową Mgiełkę?
-Oczywiście... chwała twemu mieczowi... jeżeli mnie nie zabije.
-Nie waż się tknąć mojej rodziny ani Quiche'a, a pomogę ci zdobyć Ichigo. Ale jeżeli ty nie dotrzymasz, ja też nie... i oczywiście cię zabiję.
-A jeśli nie zgodzę się na twoje warunki?
-Tęczowa Mgiełka już drży...
-Wobec tego się zgadzam.
-Grzeczny chłopiec. Pamiętaj, co ci mówię... Pa!
Wracając, El-Lan spotkała Mariel, dawną przyjaciółkę.
-Mariel, co jest, że ty taka smutna?
-Ech... sama jestem...
-Mogę ci polecić...-tu El-Lan zniżyła głos.-Co ty na to?
-Niezły pomysł... a, i Jaśnie Pani chce się zabawić...
El-Lan jęknęła.

Powiedzmy, że to koniec.